Рубрика: Հորինուկ

Կար, չկար մի մեծ անխելքների թագավորություն կար։ Մի օր նրանց թագավորության գետի ջուրը սկսեց վերջանալ, քանի որ նրանք շատ էին ջուր օգտագործում։ Նրանք մտածեցին, որ Աստված այդ ձևով պատժում է նրանց։ Թագավորը կանչեց ծառաներին և ասաց․

Բարև անխելք մարդու բարեկամներ։ անխելք մարդը օգնության կարիք ունի, նրան գայլն է ուզում ուտել, վերցրեք ձեր հրացանները, թրերը, փայտերը և օգնեք անխելք մարդուն թե չէ նրա կուտի։

Լինում է չի լինում մի Պարոն Դդում է լինում։

Նա ոստիկանների գլխավորն էր և ասում էր, թե ով ինչ գործով զբաղվի։ Բոլորը նրանից գոհ էին, նույնիսկ այն մարդիկ, որոնք չէին սիրում ոստիկաներին։ Նա որոշեց մեկ շաբաթով մեկնել Բրազիլիա: Իր փոխարեն նշանակեց գլխավոր՝ Պարոն Վարունգին։ Պարոն Դդումը գնաց, իսկ Պարոն Վարունգը սկսեց հրամաներ տալ, ոչ մեկին դա դուր չէր գալիս, բայց նրանք դա պահում էին իրանց մեջ։ Իսկ երրորդ օրը, Պարոն Վարունգը չգիտեր ինչ ասել, դրա համար նա սկսեց անիմաստ խոսալ և այդ ամեն ինչը շարունակվելու է ևս չորս օր։

Լինում է չի լինում մի Մեծ Լոլիկ է լինում։ Մի օր նա որոշում է բարձրանալ սար։ Լոլիկը վախենում էր մենակով բարձրանալ սար, դրա համար նա կանչեց իր ընկերներին՝ Ուժեղ Լոլիկին, Բարձրահասակ Վարունգին, Փոքրիկ Լոլիկին և Թույլիկ Վարունգին։ Նրանք նստեցին Ուժեղ Լոլիկի մեծ մեքենայի մեջ և գնացին։ Նրանք հասան սարի մոտ և սկսեցին բարձրանալ։ Որոշ ժամանակ անց նրանք բարձրացան սարի կեսը։Մեծ Լոլիկը հոգնեց և ասաց․

Լինումե չի լինում, մի սովորական պաղպաղակ է լինում։ Մի օր ամառըն է գալիս պապաղակը հալչում էր չեր իմանու որտեղ թաքնվի արևից: Մի պահ պաղպաղակը նայեց արևին և սկսեց  դեղնել  դեղնում է դեղնում  և սկսում է ըզգալ որ չի հալչում պաղպաղակն նայում է իրեն և տեսնում է որ արևից է պատրաստված։ և ամեն ձմեռ մարդկանց տաքացնում է և ուրախացնում։

Բայց մի օր այդ ամենինջը վերջ տվեց պաղպաղակը էլ Արևի պաղպաղակ չեր այլ սովորական պաղպաղակ։ Նա էլ ոչմեկին չէր տաքացնում ամեն ամառ պաղկուվում է արևից։

Կային, չկային,  մի զույգ գայլեր կային։ Այդ գայլերը շատ նման էին իրար և նրանց չէին տարբերում: Մեկը անխելք էր, մյուսը՝ շատ խելացի և ուներ աշխատանք։ Մի օր Խելացի Գայլը հիվանդանում է, Անխելք Գայլը որոշում է, որ իր եղբոր տեղը պետք է գնա աշխատանքի, որ իրեն գովեն։ Անխելք Գայլը շատ չարամիտ էր և որոշել էր ոչ միայն եղբոր աշխատանքին գնալ, այլ եղբորը աշխատանքից հանել: Անխելքը ցանկանում էր ընդունվել աշխատանքի ու դառնար խելացի, իսկ եղբայրը դառնար՝ անխելք։ Նա գնաց աշխատանքի, շատ վատ էր աշխատում, դրա համար էլ նրան հանեցին։ Հաջորդ օրը խելացի գայլը գնաց աշխատանքի և նրան ասացին.

—Բարև անխելք գայլ, մենք քեզ աշխատանքից դուրս էինք հանել ինչո՞ւ ես վերադարձել։

Խելացի Գայլն ասաց.

—Ե՞րբ եք դուրս հանել։

—Երեկ, շատ վատ և անպատասխանատու եք պահել։

Խելացի Գայլը պատասխանում է.

—Բայց ես երեկ հիվանդ էի, ո՞նց եմ եկել, կարող է իմ եղբայրն է եկել իմ փոխարեն, նա շատ չարամիտ է։ Երբ նրանք իմացան դրա մասին, զարմացած նայեցին միմյանց: Իսկ Անխելք Գայլը պատժվեց, քանի որ մնաց անաշխատանք:

Լինում է չի լինում մի անխելք Արքայանարինջ։ Այս Արքայանարինջը փոխանակ աշխատի և չարչարվի ,ամբողջ օրը քեֆ- ուրախություն էր անում։ Մի օր էլ գնում է իր ընկերոջ տուն։ Ետ գալուց նայում է դիմացի անտառին և մտածում է, որ իր տունն այնտեղ է և գնում է անտառ։ Այնտեղ նա հանդիպում է մի սոված գայլի։ Արքայանարինջը որոշեց գաղտնի հետևել գայլին՝ մտածելով, որ գայլը կգնա դեպի իր տուն ։ Մի քանի ժամ անց գայլն ետ նայեց և տեսավ ախորժելի արքայանարինջին:

—Բարև, ախպեր ի՞նչ ես մոռացել այս անտառում ։

—Ոչինչ, մենակ իմ տուն գնալ եմ ուզում,- պատասխանեց անխելք Արքայանարինջը։

—Քո տունն անտառո՞ւմ է։

— Չեմ հիշում իմ տան տեղը,- պատասխանեց անխելք արքայանարինջը։ Գայլը, երբ լսեց անխելք արքայանարինջի խոսքերը հասկացավ, որ նա անխելք է և հարձակվեց անխելք արքայանարինջի վրա և կերավ նրան։