Կար, չկար մի մեծ անխելքների թագավորություն կար։ Մի օր նրանց թագավորության գետի ջուրը սկսեց վերջանալ, քանի որ նրանք շատ էին ջուր օգտագործում։ Նրանք մտածեցին, որ Աստված այդ ձևով պատժում է նրանց։ Թագավորը կանչեց ծառաներին և ասաց․
— Աստված մեզ պատժում, գնացեք և պարզեք, թե որն է մեր մեղքը։
Արքայի ծառաները գնացին-գնացին և չգտան Աստծուն։ Երկրորդ օրը նրանք հանդիպեցին մի տղայի և հարցրեցին․
—Ախպեր, կարող է դու ես Աստվածը։
Տղան հասկանում է, որ ծառաները խելքից պակաս են և որոշում է ստել։
—Հա, ախպեր, ես եմ Աստվածը։
—Աստված ջան, ինչո՞ւ ես մեզ պատժում, ի՞նչ անենք, որ մեր ջուրը ետ տաս, ի՞նչ ես ուզում,-ասացին ծառաները։
—Գիտե՞ք ինչ եմ ուզում, որ դուք ինձ ծառայեք,-ասաց տղան, որ ներկայանում էր իբրև Աստված։
—Իհարկ է, Աստված ջան, ինչ որ ուզես, թող այդպես էլ լինի։
Եվ այդպես անխելքների թագավորության ջուրը վերջացավ, իսկ խորամանկ տղան խաբեց ծառաներին և ունեցավ սեփական թագավորությունը, սակայն անջուր թագավորություն։
Բարսեղյան Մհեր 