Իմ դպրոցը
Իմ դպրոցը աշխարհի ամենալավ դպրոցն է։ Իմ դպրոցում ամենաշատը սիրում եմ ազատ ժամանակը։ Առարկաներից սիրում եմ մաթեմատիկան, իսկ գործողություներից հեծանիվը։ Մեր դպրոցում շատ գործունեություներ կան, օրինակ՝ լող, հեծանիվ, կառատե, պար, նկարչություն, կավագործություն, մարմնամարզություն, կիթառ, դաշնամուր։ Մխիթար Սեբաստացիում ամենալավ ձևով են դասերը բացատրում ու շատ պարզ։ Մեր դպրոցի ճամփորդությունները շատ լավ են անցնում։
Իմ ճամփորդությունը Ջրվեժի արգելոց
Մեր ճամփորդությունը շատ հետաքրքիր էր։ Մենք տեսանք շատ մեծ ու գեղեցիկ լիճ, որտեղ չի կարելի լողալ, քանի որ կառաջանան ինֆեկցիաներ։ Այնտեղ կային շատ շների տեսակներ, մենք նրանց կերակրեցինք։ Նրանք մեզ պաշտպանում էին և ուղեկցում։ Մենք շատ տերևներ էինք հավաքել իրար վրա, դարձրել էնք տերևների կույտ: Սկսեցինք լողալ այդ տերևների մեջ։ Այնտեղի բնությունը շատ գեղեցիկ էր և գունավոր, իսկական աշուն էր։
Ինչպիսի՞ն պետք է լինի սեբաստացին
Սեբաստացին պիտի լինի աշխատասեր, ճափորդող, լողորդ, հեծանվորդ, Սեբաստացիները ընկերասեր են, ամեն հարցում իրար օգնում են, բոլոր խոչընդոտները հաղթահարում են միասին։ Սեբաստացիները ճարպիկ են, տրամանաբանող։ Սիրում են բակային խաղերը՝ ֆուտբոլ, բասկետբոլ, անուն գոռոցի և այլն։
Իմ կարծիքով լիարժեք սեբաստացին պետք է կարողանա սեփական կարծիքը արտահայտելու ունակությամբ օժտված լինի։
Ես ինձ համարում եմ լիարժեք սեբաստացի։
Իմ մասին
Ես Մհեր Բարսեղյանն եմ։ Բարձրահասակ եմ ,ունեմ շագանակագույն աչքեր և շագանակագույն մազեր։ Սիրում եմ համակարգչայն խաղեր և բակային խաղեր, օրինակ՝ ֆուտբոլ, բասկետբոլ և այլն։ Սիրում եմ նաև լողալ և հեծանիվ վարել։ Ես չորս տարեկանից սկսել էի ռուսերեն խոսել։ Խոսում եմ երեք լեզվով՝ հայերեն, ռուսերեն և արդեն շատ շուտով նաև անգլերեն լեզվով կսկսեմ խոսել:
Ուսումնական աշուն
«Մոլորված տերևը»
Լինում է չի լինում, մի տերև է լինում։ Այդ տերևը իր համար անուշ քնած էր, երբ հանկարծ ուժեղ քամի սկսվեց և նրան ծառից պոկեց, շպրտեց հեռու-հեռու։ Տերևը հենց աչքերը բաց արեց տեսավ, որ պտտվում է երկնքում։ Վախից սկսեց դողալ, լացել, օգնություն խնդրել, բայց նրան ոչ մեկ չէր լսում, իսկ քամին նրան անվերջ պտտում էր ու կարծես խաղ էր անում մոլորված, կարմիր տերևի հետ։ Այսպես մի քանի ժամ երկնքում պտտվելուց հետո, երբ քամին դադարեց տերևը ընկավ ներքև և զգաց, որ ինչ-որ փշոտ բանի վրա է: Մեկ էլ գլուխը թեքեց և տեսավ, որ ոզնու վրա է: Տերևը ուրախացավ և ոզնուն խնդրեց, որ իրեն տանի իր ընկերների մոտ: Ոզնին խղճաց տերևին և ճամփա ընկան: Ճանապարհին նրանք սկսեցին զրուցել ամեն ինչից և ընկերացան: Տերևը հանկարծ հասկացավ, որ այլևս չի ուզում ոչ մի տեղ գնալ և ուզում է մնալ իր նոր ընկերոջ հետ: Ոզնին նույնպես շատ ուրախացավ և նրաք դարձան անբաժան ընկերներ: Ու ապրեցին երկար տարիներ:
