Рубрика: Հորինուկ

Ժամանակով մի աղքատ մարդ կար. որքան աշխատում էր, որքան չարչարվում էր, դարձյալ միևնույն աղքատն էր մնում։

Հուսահատված մի օր նա վեր կացավ, թե՝ պետք է գնամ գտնեմ աստծուն, տեսնեմ` ես երբ պետք է պրծնեմ այս աղքատությունից, ու ինձ համար մի բան խնդրեմ։

Ճանապարհին մի գայլ պատահեց.

― Առաջ բարի, մարդ-ախպեր, ո՞ւր ես գնում,― հարցրեց գայլը։

― Գնում եմ աստծու մոտ,― պատասխանեց աղքատը,― դարդ ունեմ ասելու։

― Դե որ գնաս աստծու մոտ,― պատասխանեց գայլը,― ասա մի սոված գայլ կա, գիշեր-ցերեկ ման է գալիս սարուձոր, ուտելու բան չի գտնում, ասա՝ մինչև ե՞րբ պետք է սոված մնա. որ ստեղծել ես՝ ինչո՞ւ չես կերակուր հասցնում։

― Լա՛վ,― ասաց մարդն ու շարունակեց ճանապարհը։

Շատ գնաց թե քիչ, պատահեց մի սիրուն աղջկա։

― Ո՞ւր ես գնում, ախպեր,― հարցրեց աղջիկը։

― Գնում եմ աստծու մոտ։

― Երբ որ աստծուն տեսնես,― աղաչեց սիրուն աղջիկը,― ասա այսպիսի մի աղջիկ կա՝ ջահել, առողջ, հարուստ, բայց չի կարողանում ուրախանալ, բախտավոր զգալ իրան. ի՞նչ պիտի լինի նրա ճարը։

― Կասեմ.― խոստացավ ճամփորդն ու գնաց. պատահեց մի ծառի, որ թեև ջրափին էր կանգնած, բայց չոր էր։

― Ո՞ւր ես գնում, ա՛յ ճամփորդ,― հարցրեց չոր ծառը։ ― Գնում եմ աստծու մոտ։

― Դե կանգնի՛ր, մի երկու խոսք էլ ես ապսպրեմ,― խնդրեց չոր ծառը,― աստծուն կասես՝ այս ի՞նչ բան է. բուսել եմ այս պարզ ջրի ափին, բայց ամառ-ձմեռ չոր եմ մնում. ե՞րբ պետք է ես էլ կանաչեմ։

Այս էլ լսեց աղքատն ու շարունակեց ճանապարհը։

Այնքան գնաց, մինչև գտավ աստծուն։ Մի բարձր ժայռի տակ, մեջքը ծառին դեմ տված, ալևոր մարդու կերպարանքով նստած էր աստվածը։

― Բարի օր,― ասաց աղքատն ու կանգնեց աստծու առաջին։

― Բարով եկար,― պատասխանեց աստված,― ի՞նչ ես ուզում։

― Էն եմ ուզում, որ ամեն մարդի էլ հավասար աչքով մտիկ անես, մեկին ավար չանես, մյուսին՝ խավար. ես այնքան տանջվում, աշխատում եմ, էլ չեմ կարողանում կուշտ փորով հաց գտնեմ, իսկ շատերը, որ իմ կեսի չափ էլ չեն աշխատում, հարուստ ու հանգիստ ապրում են։

― Դե գնա, հիմի կհարստանաս, քո բախտը տվեցի, գնա վայելի՛ր,― ասաց աստված։

― Էլ բան ունեմ ասելու, Տե՛ր,― ասաց աղքատն ու պատմեց սոված գայլի, սիրուն աղջկա ու չոր ծառի ապսպրանքը։

Աստված բոլորի պատասխանը տվեց, և աղքատը շնորհակալություն արավ ու հեռացավ։

Վերադարձին պատահեց չոր ծառին։

― Ինձ համար ի՞նչ ասաց աստված,― հարցրեց չոր ծառը։

― Ասաց, քո տակին ոսկի կա. մինչև այդ ոսկին չհանեն, որ արմատներդ հողին հասնի, դու չես կանաչիլ,― պատմեց մարդը։

― Էլ ո՞ւր ես գնում. արի՛ ոսկին հանիր, էլի, հա՛մ քեզ օգուտ կլինի, հա՛մ ինձ, դու կհարստանաս, ես էլ կկանաչեմ։

― Չէ՛, ես ժամանակ չունեմ, շտապում եմ,― պատասխանեց աղքատը,― աստված ինձ բախտ տվեց, ես շուտով պետք է գնամ իմ բախտը գտնեմ, վայելեմ,― ասաց ու գնաց։ Հետո սիրուն աղջիկը պատահեց ու ճամփորդի առաջը կտրեց.

― Ի՞նչ լուր բերիր ինձ համար։

― Աստված ասաց՝ դու պիտի քեզ համար մի մտերիմ կյանքի ընկեր գտնես, այն ժամանակ էլ տխուր չես լինի, ուրախ ու երջանիկ կլինես։

― Դե որ այդպես է, արի՛, դու եղիր իմ կյանքի մտերիմ ընկերը,― թախանձեց աղջիկը ճամփորդին։

― Չէ՛, ես քեզ ընկերակցելու ժամանակ չունեմ, աստված ինձ բախտ է տվել, պետք է գնամ իմ բախտը գտնեմ, վայելեմ,― ասաց աղքատն ու հեռացավ։

Ճանապարհին սպասում էր սոված գայլը, հեռվից հենց որ տեսավ ճամփորդին, վազեց առաջը կտրեց։

— Հը՛, աստված ի՞նչ ասաց։

—Աստված ասաց՝ մի անխելք մարդու ես հանդիպելու, որն այնքան անխելք է, եթե դու իրեն չօգնես գնալու է կործանվի։ Պիտի տանես մի աղջկա մոտ, որը ամուսնանալ է ուզում և նրանց հետ միասին չոր ծառի տակից ոսկի հանեք, համ ծառը կծաղկի, համ էլ կհարստանաք, քո համար գառներ կգնեք մի լավ կուտես կկշտանաս, ու բոլորդ կապրեք ուրախ ու երջանիկ։

-Դե որ այդպես է հետևիցս արի, ա՛յ անխելք, թե չէ կուտեմ քեզ հիմա։

Անխելք մարդը վախեցած գնում է գայլի հետևից։ Գայլը տանում է և աստծու ասածները հերթով անում է։ Եվ ոչ մեկ այլևս դժբախտ չէր։

 Раньше был молодой человек. Этот мальчик мечтал стать ученым. Он любил учиться и читать. И у него был очень хороший характер, он никогда не сдавался, он не отчаивался, когда что-то ему не подходило. У него была большая мечта - он мечтал выиграть конкурс ученых и получить золотую медаль, о которой писали бы в книгах.
 
 Читал, писал, репетировал весь день, у него был друг, который не любил учиться, но хотел прославиться. Каждый раз он пытался помешать ученому. Он весь день беспокоил ученого, пытаясь украсть эксперименты своего друга. На репетиции он приходил говорит և «Хватит читать, читаешь и читаешь круглый год». 
 «Пожалуйста, не беспокойте меня», - сказал ученый. Друг был зол, потому что не мог ее остановить. И он решил сделать плохой шаг. Когда ученый лег, его спящий друг тайком вошел в его дом, переписал все записанное в тетрадях. Ученый проснулся, начал заниматься, ставить новые опыты, но вдруг заметил, что друг ему больше не мешает, сказал он. «Сегодня происходит что-то странное». Мой друг, он кое-что придумал. О нет, забыл, сегодня конкурс ученых.
 Ученый пошел на соревнования и очень удивился, увидев, что его друг тоже там. Сначала он подумал, что пришел подбодрить ее. Но тут же объявили имя друга. И его глупый ленивый друг выступил изобретателем стал проводить опыты нашего ученого, как будто это были его мысли. Ученый был очень расстроен поступком своего друга. Но последняя попытка невежественного друга не удалась. Дело в том, что ученый оставил этот эксперимент на полпути и только что закончил его утром. Затем они позвонили нашему ученому, он показал, чем занимается его друг, последняя попытка удалась, все поняли, что эти изобретения были его, а другой мальчик украл у него.  

 Раньше был молодой человек. Этот мальчик мечтал стать ученым. Он любил учиться и читать. И у него был очень хороший характер, он никогда не сдавался, он не отчаивался, когда что-то ему не подходило. У него была большая мечта - он мечтал выиграть конкурс ученых և получить золотую медаль, о которой писали бы в книгах.
 
 Читал, писал, репетировал весь день, у него был друг, который не любил учиться, но хотел прославиться. Каждый раз он пытался помешать ученому. Он весь день беспокоил ученого, пытаясь украсть эксперименты своего друга. На репетиции он приходил говорит և «Хватит читать, читаешь и читаешь круглый год». 
 «Пожалуйста, не беспокойте меня», - сказал ученый. Друг был зол, потому что не мог ее остановить. И он решил сделать плохой шаг. Когда ученый лег, его спящий друг тайком вошел в его дом, переписал все записанное в тетрадях. Ученый проснулся, начал заниматься, ставить новые опыты, но вдруг заметил, что друг ему больше не мешает, сказал он. «Сегодня происходит что-то странное». Мой друг, он кое-что придумал. О нет, забыл, сегодня конкурс ученых.
 Ученый пошел на соревнования и очень удивился, увидев, что его друг тоже там. Сначала он подумал, что пришел подбодрить ее. Но тут же объявили имя друга. И его глупый ленивый друг выступил изобретателем стал проводить опыты нашего ученого, как будто это были его мысли. Ученый был очень расстроен поступком своего друга. Но последняя попытка невежественного друга не удалась. Дело в том, что ученый оставил этот эксперимент на полпути и только что закончил его утром. Затем они позвонили нашему ученому, он показал, чем занимается его друг, последняя попытка удалась, все поняли, что эти изобретения были его, а другой мальчик украл у него.  

 Раньше был молодой человек. Этот мальчик мечтал стать ученым. Он любил учиться и читать. И у него был очень хороший характер, он никогда не сдавался, он не отчаивался, когда что-то ему не подходило. У него была большая мечта - он мечтал выиграть конкурс ученых և получить золотую медаль, о которой писали бы в книгах.
 
 Читал, писал, репетировал весь день, у него был друг, который не любил учиться, но хотел прославиться. Каждый раз он пытался помешать ученому. Он весь день беспокоил ученого, пытаясь украсть эксперименты своего друга. На репетиции он приходил говорит և «Хватит читать, читаешь и читаешь круглый год». 
 «Пожалуйста, не беспокойте меня», - сказал ученый. Друг был зол, потому что не мог ее остановить. И он решил сделать плохой шаг. Когда ученый лег, его спящий друг тайком вошел в его дом, переписал все записанное в тетрадях. Ученый проснулся, начал заниматься, ставить новые опыты, но вдруг заметил, что друг ему больше не мешает, сказал он. «Сегодня происходит что-то странное». Мой друг, он кое-что придумал. О нет, забыл, сегодня конкурс ученых.
 Ученый пошел на соревнования и очень удивился, увидев, что его друг тоже там. Сначала он подумал, что пришел подбодрить ее. Но тут же объявили имя друга. И его глупый ленивый друг выступил изобретателем стал проводить опыты нашего ученого, как будто это были его мысли. Ученый был очень расстроен поступком своего друга. Но последняя попытка невежественного друга не удалась. Дело в том, что ученый оставил этот эксперимент на полпути и только что закончил его утром. Затем они позвонили нашему ученому, он показал, чем занимается его друг, последняя попытка удалась, все поняли, что эти изобретения были его, а другой мальчик украл у него. 

Ես շնորհակալություն եմ հայտնում իմ բոլոր դասատուներին, որոնք ինձ այսքան բան են սովորացրել, շնորհակալություն, որ ինձ խելացի մարդ սարքեցին: Շնորհակալ եմ իմ մայրիկին և հայրիկին որ տարան այս հիանալի դպրոց, ներողություն եմ խնդրում այնրանցից ում նեղացրել եմ: Շնորհակալ եմ իմ ընկերներին, որ ինձ օգնում էին և պաշտպանում էին:

1․ Իմ երկրում չի կարելի ծխել։ Եթե հանկարծ խախտես իմ երկրի օրենքները, դու պետք է նստես գետնին, նայես վերև և քո աչքերի մեջ կիտրոն կճզմեն։

2․ Իմ երկրում սովորում են տանը, իսկ դպրոցներում խաղում են։

3․ Իմ երկրում չի կարելի ասել չի կարելի,

4․ Իմ երկրում չի կարելի գողություն անել։

5․ Իմ երկրում չի կարելի լացել։ Լացողներին մեկ ամսով փակում են տանը

6․Իմ երկրում բոլոր մարդիկ պետք է կենդանի պահեն։ Ավելի հաճախ՝ շուն։

Մի օր, հանդիպեցին շունն ու կատուն։ Կատուն սկսեց ծաղրել շանը։

—Այ անպետք շուն, հերիք է գլուխներս տանես։ Առավոտից իրիկուն հաչում ես, հա հաչում։ Կարծես թե մեծ գործ ես անում։

Читать далее «Շունն ու կատուն» →

Երբ տղան պոկեց վարդին վարդը ջղայնացավ տղաի վրա ու ծակեց նրան։ Տղայի մատը ցավաց և նա ասաց վարդին․

—Ինչո՞ւ ինձ ծակեցիր, ա՛յ սիրուն վարդ, ա՛յ քնքուշ վարդ։

— Ես այստեղից չեմ գնալու, այստեղ իմ ընկերներն են, ծնողներն են և իմ բոլոր ծանոթները։ Չի կարելի ինձ նման ծաղիկին պոկել տանել տուն և մոռանալ նրանց պահել, նրանց պետք է խնամել։

Տղան հասկացավ վարդին և ամեն օր ջրում էր ծաղիկներին, խնամում էր պահպանում էր բնությունը։