315. Փակագծում տրված գոյականները եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):
Տղան (Տղա) համարձակ առաջ եկավ: Օրերը(Օր) ամառանոցում արագ ու հետաքրքիր են անցնում: Ծովափի ժայռերին թառել են սպիտակ թռչունները(թռչուն): (Ոստիկան)Ոստիկաները այդ տանը մի իսկական գազանանոց հայտնաբերեցին: (Մարդ)Մարդիկ կարող են հիսուն ձևով «այո» ասել, բայց այդ բառի գրության միայն մեկ (ձև)ձև կա: Այդ լճի (ջուր)ջուրը երբեք չի սառչում: Մաքուր, անձրևից դեռ թաց (փողոց)փողոցը դատարկ էր: Հավանաբար (մարդ)մարդիկ քնած էին:
316. Փակագծում տրված բայերը եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (ո՞ր դեպքում հոգնակի գրեցիր):
Փղի համար կնճիթը շատ կարևոր (է, են)է(է, որովհետև մի կնճիթ է): Նա դրանով (է, են)է ուտում ու խմում (է, որովհետև մի կնճիթով է խմում ու ուտում): Ձագը մոր ետևից վազում (է, են)՝է կնճիթով նրա պոչը բռնած: Փիղ ծնողները կնճիթով «ապտակում» (է, են)են (են,որովհետև երկուսով են ապտակում) չարաճճի ձագուկին, որը սովորաբար փոքր ավտոբուսի չափ (է, են)է(է,որովհետև եզակի է) լինում:
Երբ փիղն ընկնում (է, են)է փոսը կամ խճճվում թակարդում, մյուս փղերը մեկնում (է, են)են կնճիթներն ու նրան օգնում (է, են)են: Փիղն առանց կնճիթի (չի, չեն)չի կարող ապրել, բայց աֆրիկյան սավաննաներում հանդիպել (է, են)են կնճիթից զրկված փղեր: Այդպիսի փղերին ընկերներն (է, են)են կերակրում: Փղերն իրենց վիրավոր կամ հիվանդ ընկերոջը (չի, չեն)չեն լքում:
Վաղուց ի վեր Հնդկաստանում փիղն ու մարդը բարեկամություն (է, են)են անում: Խելացի ու հասկացող կենդանիները ոչ միայն ծանր աշխատանք են(է, են) անում ու կատարում մարդու հանձնարարությունները, այլև, որպես հոգատար դայակներ, խնամում (է, են) են երեխաներին: Պապը, հայրն ու թոռը կարող (է, են)են նույն փղի «սաները» լինել. չէ՞ որ փղերը երկար (է, են)են ապրում՝ յոթանասունից ութսուն տարի:
317. Կետերը փոխարինի՛ր ո՞վ հարցին պատասխանող բառով, որը դեմքով ու թվով համաձայնի ստորոգյալին (բային): Դեմքով ու թվով ստորոգյալի հետ համաձայնող անդամին ի՞նչ անուն կտաս:
Դու(ո՞վ) առայժմ մրցակից չունես:
Բայց նա(ո՞վ) շուտով կհայտնվի:
Ես(ո՞վ) ամեն ինչ արել եմ նրա գալուստն արագացնելու համար:
Առանց արժանի մրցակցի դու (ո՞վ) չես կարող ավելի ուժեղ ու համարձակ դառնալ:
Նա (ո՞վ) է լինելու քո օգնականը:
Դու (ո՞վ) էլ, իհարկե, նրա՛ն ես օգնելու:
318. Փակագծում տրված բայերը եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՞ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):
Մեր աղմկոտ, ուրախ փողոցի երեխաները երբեմն ծաղրել (էր, էին)էին նրան(էին, որովհետև հոգնակի է): Նա ինչ-որ փորձարարական արհեստանոցում աշակերտ (էր, էին)էր(էր, որովհետև եզակի է): Ես (գիտեի, գիտեինք)գիտեի, որ նա այնտեղից հաճախ զանազան լուծույթներ ու փոշիներ (էր, էին)էր բերում ու ինչ-որ փորձեր անում՝ մրոտելով տատիկի տունը: Երբեմն էլ մենք խնդրում (էի, էինք)էինք, որ նա իր փորձերը մեզ էլ (ցուցադրի, ցուցադրեն)ցուցադրի:
319. Ստորոգյալի հետ համաձայնող անդամն անվանում են ենթակա: Փորձի՛ր բացատրել՝ ենթական ու ստորոգյալն ինչո՞ւ են նախադասության գլխավոր անդամներ: Ինչպե՞ս կկոչվեն նախադասության մյուս անդամները:
Ենթական ու ստորոգյալը նախադասության գլխավոր բանն են, քանի որ ենթական ցույց է տալիս գործողությունը, որը ինչ որ մեկը անում է, իսկ ստորոգյալը ցույց է տալիս, թե ով է արել այդ գործողությունը:Առանց ենթակաի ու ստորոգյալի նախադասությունը չի ստացվի:
Բարսեղյան Մհեր 