День: 15 февраля 2022

Անհրաժեշտության դեպքում թվերը պարզ արտադրիչների
վերլուծելով գտեք նրանց ամենափոքր ընդհանուր բազմապատիկը և գտեք նաև նրանց ամենամեծ ընդհանուր բաժանարարը։

25 և 35

25=5*5

35=5*7

(25,35)=5

[25,35]=35*5=175

18 և 36
(18,36)=18
[18,36]=36

10 և 50
(10,50)=10
[10,50]=50

7 և 11
7=7
11=11
(7,11)=1
[7,11]=77

4 և 18
4=2*2
18=3*3*2
(18,4)=2
[18,4]=36

15 և 60
(15,60)=15
[15,60]=60

3 և 17
(3,17)=1
[3,17]=3*17=51

4 և 24
(4,24)=4
[4,24]=24

33 և 11
(11,33)=11
[11,33]=33

14 և 42

(14,42)=14
[14,42]=42

19 և 38
(19,38)=19
[19,38]=38

12 և 28
12=2*3*2
28=2*2*7
(28,12)=2*2=4
[28,12]=84

30 և 35
30=2*5*3
35=5*7
(30,35)=5
[30,35]=210

9 և 7
9=3*3
7=7
(9,7)=1
[9,7]=63

Ես ինքս ինձ գնահատում եմ 8/10

Հրազդանը (ուրարտերեն՝ Իլդարունի) կամ Զանգուն Արաքսի ձախ վտակն է: Սկիզբ է առնում Սևանա լճից, հոսում հյուսիս-արևելքից հարավ-արևմուտք: Երկարությունը 141 կմ է: Արաքս է թափվում ծովի մակերևույթից 820 մ բարձրության վրա: Վերին հոսանքում առաջացնում է գալարներ, հովիտն ունի 10–11 կմ լայնություն: 

Միջին հոսանքում անցնում է նեղ ու խոր (120–150 մ) կիրճով և հերթափոխվում V-աձև ձորերով ու գոգավորություններով: Հովտում կան Հրազդան, Արզնի բնակավայրերի մոտ՝ աղբյուրներ, որոնք օգտագործվում են Երևանի ջրամատակարարման համար, և հանքային ջրեր («Արզնի», «Բջնի»): Ստորին հոսանքում հովիտն աստիճանաբար լայնանում է և դուրս գալիս Արարատյան դաշտ:

Համակարգում կան 340 գետակներ, որոնցից 25-ն ունեն 10 կմ-ից ավելի երկարություն, 3-ը՝ մինչև 50 կմ: Խոշոր վտակներն են Մարմարիկը, Ծաղկաձորը, Դալարը, Արայի գետը, Գետառը: Սնումը հիմնականում ստորգետնյա (51%) և հալոցքային (37%) է, վարարումը՝ գարնանը, հորդացումները` ամռանն ու աշնանը: 

Հրազդան գետի վրա գործում են Սևանի, Հրազդանի, Արգելի, Արզնիի, Քանաքեռի, Երևանի ջրէկները: Ջրերն օգտագործվում են 17 ոռոգիչ ջրանցքներով, որոնք սկիզբ են առնում կասկադի ջրէկներից և գետի ստորին հոսանքից: 

Հրազդանի ափին են Սևան, Հրազդան, Չարենցավան, Լուսակերտ, Երևան քաղաքները, Արզնի առողջարանը: Հովտում ստեղծվել է հանգստի գոտի: Հրազդանի վրա են Հաղթանակի (1945 թ.), Հրազդանի Մեծ (1956 թ.), Նուռնուսի (1981 թ.), Դավթաշենի (2000 թ.) կամուրջները:

Գետի վրա կառուցված կամուրջներից հնագույնը Կարմիր կամուրջն է (1679 թ., Երևան):

Գետի ափերը բնակեցված են եղել դեռևս հին քարի դարից սկսած (Արզնի, Երևանյան քարայրեր և այլն): Ուրարտական ժամանակներում և միջնադարում Հրազդանից անցկացվել են մի քանի ջրանցքներ՝ Ռուսայի (թունելով), Դալմայի, Աբուհայաթի և այլն: Ափերին են կառուցվել ուրարտական Թեյշեբաինի (Կարմիր բլուր) և Պահլավունիների ամրոցները, Ս. Աստվածածին եկեղեցին (XI դ., Բջնի):

Մանուշակագույն, կապտավարդագույն կամ կարմիր-մանուշակագույն քվարցի բազմազանություն: Թափանցիկ ամեթիստը պատկանում է կիսաթանկարժեք քարերին։ Անթափանցիկ — արժեքավոր դեկորատիվ քար: Այն բարձր է գնահատվում որպես կոլեկցիոն հանքանյութ։ Այն սովորաբար հանդիպում է բյուրեղների և դրանց միջաճի տեսքով, որոնք ազատորեն նստած են դատարկությունների և երակների մեջ բյուրեղային ապարների մեջ: Բյուրեղները ձևավորվում են պրիզմայի և ռոմբոեդրոնների հարթությունների համադրությամբ, և բոլոր քվարցների համար հենց ամեթիստի համար հատկանշական հատկանիշը ռոմբոեդրային դեմքերի գերակշռությունն է։ Ավելի հազվադեպ, բյուրեղները ունեն երկար պրիզմատիկ կամ գավազանների տեսք: Տարածված է դրուզի և բյուրեղյա խոզանակների մեջ ագատի գեոդների մեջ և նշագեղձերում և հրաբխային ապարների ճեղքերում: Երբեմն ամեթիստը պարունակում է հեմատիտի բարակ բյուրեղային թիթեղներ կամ գեթիտի ասեղային բյուրեղներ, այնուհետև ստանում է «մազոտ» անվանումը։ Ամեթիստի բյուրեղների համար սովորական, հատկապես խոշորների համար, հեղուկ և գազահեղուկ ներդիրներն են. հաճախ դրանք ունենում են նեղացումներով ամենաբարակ խողովակների ձևը և գտնվում են աճի կենտրոնից շառավիղների երկայնքով: Ամեթիստի և ցիտրինի բնական խառնուրդը կոչվում է ամետրին: Ամեթիստ անունը ծագում է հին հունարենից և նշանակում է <<չթունավորված>>: Իր ճոխ գույնի շնորհիվ ամետիստը հնում համարվել է թագավորական քար: Հին ժամանակներում զինվորները գինի էին խմում ամեթիստով փորագրված բաժակներից՝ հավատալով, որ դա կօգնի իրենց սթափ մնալ: Ամեթիստը նաև հաջողություն է բերում կրողին: