Ծաղկաձորը գտնվում է Կոտայքի մառզում Երևանից ընդամենը 50 կմ հեռավորության վրա: Քաղաքը գտնվում է Թեղենիս լեռան լանջին՝ ծովի մակարդակից 1841 մետր բարձրության վրա, արևմուտքից շրջապատված է Ծաղկունյաց լեռնաշղթայով: Ամռանը եղանակը Ծաղկաձորում մեղմ է, ձմռանը՝ ցուրտ և ձյունառատ:
Ի սկզբանե կոչվել է Ծաղկոցաձոր, հետագայում՝ Ծաղկունյաց ձոր՝ կապված մոտակա Ծաղկունյաց լեռների անվան հետ։1947 թվականին բնակավայրին վերադարձվել է իր պատմական անվանումը՝ Ծաղկաձոր, իսկ 1958-ին այն ստացել է քաղաքային տիպի բնակավայրի կարգավիճակ:
Ծաղկաձորը հայտնի և սիրված զբոսաշրջային ուղղություն է ինչպես հայերի,այնպես էլ օտարների համար։ Ծաղկաձորի կլիման թույլ է տալիս ունենալ ինչպես ձյունառատ ձմեռներ, այնպես էլ զով ամառներ: Ծաղկաձորը իդեալական է ձմեռային մարզաձևերի սիրահարների համար՝ դահուկ և սնոուբորդ:
Ահա թե ինչու, ամեն տարի աշխարհի տարբեր վայրերից հազարավոր պրոֆեսիոնալ մարզիկներ և սիրողներ այցելում են այս փոքրիկ քաղաքը, որը մարդաշատ ու տոնական է լինում հատկապես ձմռանը:
Եվ ամենա կաևորը այնտեղ կա ճապանողի և զիփլայն:
Ծաղկաձորում է գտնվում Կեչառիս վանքը:
Կեչառիսի վանքը եղել է Հայաստանի կրոնական և կրթական խոշոր կենտրոն: Վանքը կառուցվել է անղանի գիտնական, փիլիսոփա, բանաստեղծ, քաղաքական և ռազմական գործիչ Գրիգոր Մագիստրոս Փահլավունու կողմից (990-1058թթ․):
Վանքի հիմնական եկեղեցին՝ Սուրբ Գրիգորը, կառուցվել է 1013 թվականին: Համալիրի մյուս երկու եկեղեցիներն են՝ Սբ․ Նշանը և 13-րդ դարում կառուցված Կաթողիկե եկեղեցին:
Սուրբ Գրիգոր մատուռը կանգնած է Սուրբ Գրիգոր և Սուրբ Նշան եկեղեցիների միջև, իսկ Սուրբ Հարություն եկեղեցին գտնվում է անտառի եզրին՝ հիմնական համալիրից քիչ հեռու: Այն կառուցվել է 1220 թվականին և ունի յուրահատուկ հատակագիծ:
Բարսեղյան Մհեր 