Երեք Հաստլիկները

Ես կարդում եմ Յուրի Օլեշայի <Երեք Հաստլիկները> հեքիաթ-վիպակը։

Հեքիաթը մի դոկտորի մասին է։ Նրա անունը է Գասպար Արների էր։ Նրա նման իմաստուն ու խելացի այս երկրում չկար, նա ուսումնասիրել էր մոտ հարյուր գիտություն։

Մի անգամ ամռանը Գասպար Արներին որոշեց գնալ զբոսանքի, և վերցրեց իր թիկնոցը։ Հասնելով զբոսայգու մոտ նկատեց հավաքված ամբոխը։ Մարդիկ հավագվել էի քաղաքի դարպասի առաջ մարդիկ էին հավաքված, նա մոտեցավ մի կնոջ կատվի հետ և հարցրեց, թե ի՞նչ է պատահել, կինել պատասխանեց, որ զինագործ Պրոսպերոն և մարզիկ թիմբումլը մարդկանց առաջնորդեցին գրոհով վերցնելու Երեք Հաստլիկների պալատը։ Հետո նրանք լսեցին կրակոցների ձայնը, բոլորը սարսափած էին։ Գվարդիականները բացեցին դարպասը և սկսեցին սուսերով և հրացաններով մարդկանց կտրելով անցնել առաջ։ Ապա դոկորը բղավեց, որ Պրոսպերոն գերի է ընկել։ Մի ռումբ ընկավ լվացքատան վրա և սկսվեց խառնաշփոթը, դոկտորը կորցրեց իր կոշիկը, ճամպրուկը, ձեռնափայտն ու ակնոցը։

Գլուխ 2

Դոկտորը ուշքից գնաց։ Երբ որ դոկտորը ուշքի եկավ տեսավ մահացած մարդկանց և քանդված աշտարակներ։ Նա կորցրել էր կոշիկի կրունկները և նեղվում էր, որ հիմա մի կրունկ ցածրահասակ է լինելու։ Նա հեռվում լսեց տարորինակ երաժշտության ձայներ և գնաց դեպի ձայնը։ Երեսուն րոպեից նա գտավ մարդաշատ վայր։Նրանք ապրում էին այնպես կարծես ոչիչ չի պատահել։ Դոկտրը մտածեց, որ նա սարսափելի երազ էր տեսել։ Հետո լսեց ինչպես էին ծաղկեվաճառուհիները խոսում էին Գեներալ Պրոսպերոյ մասին

—Նրա վձին շղթա կապած ամբողջ քաղաքով քաշ են տվել, խեղճ։

Մեկն ասաց, որ նա մահացել է, մյուսն ասաց, որ փախել է։ Այդ խոսակցության ընթացքում երեվացին մարդիկ ձիերի վար ձեռքերում լապտերներ ու տոհմանշաներ։ Նրանց հետեվից գնում էին հյուսները։ Պարզվեց նրանք գնում էին կառափնատներ շինելու(Գլուխը կտրելու տեղ)։ Այդ կառափնատները նրանց համար են ովքեր ապստաբել էին Երեք Հաստլիկների դեմ։ Դոկտորի գլուխը սկսեց պտտվել և նա շտապեց տուն հանգստանալու։

ԳԼՈՒԽ 3

Դոկտորը Վերադառնում էր տուն։ Նա գնում էր ասֆալտած փողոցներով որոնք լուսավորված էին։ Անյտեղ բրոնզե առյուծներ էին որոնք վահան էին բռնել և դուրս հանել երկար լեզուները։ Քաղաքը շուռ էր եկել ջրի մեջ։ Դոկտորը գնում էր կամարների պես կոր կամուրջով։ Զինվորները նստել էին թմբուկների վրա, ծխամորճ էին ծխում, թուղթ էին խաղում ու հորանջում՝ նայելով աստղերին։ Փողոցից, տներից, լուսամոտներից, զբոսայգիներից․․․ ետևից լսվում էին երգի առանձին հնչյուներ։

Ընկավ Պրոսպերոն մի օր

Ջսպիչ օղակի մեջ անել,

Նստած է երկաթե վանդակում

Եռանդուն զինագործը մեր։

Գազանանոցում մեծ ներկայացում էր։ Երեք հասատամարմին կապիկները Երեք Հաստլիկների դերն էին խաղում։

Ինչպես ցորենի պարկեր լիք-լիք,

Տե՛ս, վառվել են Երեք Հաստլիկ,

Մտածում են ամբողջ օրը՝

Ո՞նց հաստացնեն իրենց փորը։

Հե՜յ, Հաստիկներ, անբան, չնչին,

Հասել է ձեր օրը վերջին

—Հասել է ձեր օրը վերջին ,— Բղավեցին չորս կողմից մորուքավոր թութակները։

Ու հանկարծ մի խառնաշփոթ սկսվեց։ Գազաները սկսեցին մռնչալ։

Կապիկները ցատկեցին մարդկանց մեջ և սկսեցին փախչել։ Ժողուվրդի մեջ նույնպես սկանդալ սկսեց