Հին ժամանակներում մարդիկ ունեին շատ աստվածներ, որոնցից մեկը Վահագն էր: Նա քաջության, արևի, ռազմի և կրակի աստվածն էր: Նա իր երկար երկնային ճամփորդություներից հետո հաճախ իջնում էր երկիր: Մարդիկ նրա բոց մորուքից կայծ էին ստանում և նրանց խարույկները վառում: Մի օր Արամազդը ասաց Վահագնին, որ բարձրանա երկինք և այլևս չիջնի երկիր: Վահագնը հավաքեց մարդկանց և ասաց.
_Շուտով ես գնալու եմ և էլ չեմ իջնելու երկիր, վերցրեք այս հրե ժառագայթը և սրանով վառ պահեք ձեր խարույկները:
Մի քանի օրից Վահագն գնաց,մարդիկ վառ էին պահում իրենց խարույկները և ուշադիր էին լինում,որ չհանգի: Սակայն սկսեցին վախենալ, որ աձրևներ կսկսեն գալ և կրակը կհանգի: Դրա համար նրանք խարույկները տարան իրենց տները և ամեն տան մեջ ստեղծվեց կրակարան::
Բարսեղյան Մհեր 
Առասպել Վահագնի մասին: 2 комментария