Լինումե չի լինում, մի սովորական պաղպաղակ է լինում։ Մի օր ամառըն է գալիս պապաղակը հալչում էր չեր իմանու որտեղ թաքնվի արևից: Մի պահ պաղպաղակը նայեց արևին և սկսեց դեղնել դեղնում է դեղնում և սկսում է ըզգալ որ չի հալչում պաղպաղակն նայում է իրեն և տեսնում է որ արևից է պատրաստված։ և ամեն ձմեռ մարդկանց տաքացնում է և ուրախացնում։
Բայց մի օր այդ ամենինջը վերջ տվեց պաղպաղակը էլ Արևի պաղպաղակ չեր այլ սովորական պաղպաղակ։ Նա էլ ոչմեկին չէր տաքացնում ամեն ամառ պաղկուվում է արևից։
Բարսեղյան Մհեր 