Ժուկով ժամանակով երկրի վրա ապրում էր մի մարդկային ցեղ, ովքեր այդքան էլ չէին փայլում իրենց խելքով: Միշտ ինչ որ անխելք բան էին անում: Այդ ցեղին անվանում էին Բալզաթցիներ, քանի որ գյուղի անունը Բալզաթ էր:
Բալզաթցիները մի օր փորձեցին հասնել արևին: Նրանք սարքեցի քարանետ և դրանով փորձեցին հասնել արևին: Բալզաթցիներից մեկը նստեց քարանետի վրա, մյուսները լծակը քաշեցին և թրխկ, քարանետը փշրվեց։ Բալզաթցիները չգտեին ինչ անել: Նրանք սարքեցին քարանետը, բայց այս անգամ նայեցին, որ քրանետը պինդ լինի։ Բալզաթցիներից մեկն էլի նստեց քարանետին և լծակը քաշեցին: Բալզաթցին թռավ երկար-երկար մինչև ամպերը: Սակայն այդպես էլ արևին չհասան:
Բարսեղյան Մհեր 